Aktarım vasıtası olarak tel yerine uzay ortamını kullanarak ses, söz, yazı ve resim şeklindeki haberlerin birbirinden uzak noktalar arasında karşılıklı olarak alınıp verilmesini sağlayan cihaza Telsiz denmektedir. Bir çeşit telekomünikasyon aracıdır. Telekomünikasyon tekniği tarih boyunca çeşitli merhalelerden geçmiş, fakat asıl büyük gelişmeler elektrikten faydalanma ile 19. yüzyılda gerçekleşmiştir. Telefon ve telgraf gibi telli bağlantılardan sonra nihayet aktarım ortamı olarak uzay kullanılarak telsiz irtibatla haberleşme sağlanmıştır.
Telsiz yayınında ilk gerekli olan şey vericiyle alıcı arasında bir irtibat sağlamak üzere haberi kendisine yükleyeceğimiz taşıyıcı dalganın üretilmesi, kuvvetlendirilmesi ve uzaya yayınlanmasıdır. Taşıyıcının sabit frekans ve şiddette elektromanyetik bir dalga olduğu düşünülürse verici merkez belirli veya bütün yönlere görünmeyen elektromanyetik dalgalar gönderen bir bakıma güçlü bir fener olarak kabul edilebilir. Fakat sürekli parlayan bir ışığın varlığını haberdar etmekten başka birşey söylememesi gibi bir telsiz vericisinin taşıyıcı dalgası da sadece onun varlığını ifade eder. Bu sabit taşıyıcının bir haber sağlaması için herhangi bir yolla değiştirilmesi gerekir. Mesela taşıyıcı bir kesilip bir verilerek anahtarlanırsa, mors veya teleprinter kodlarına göre frekansı iki sınır arasında kaydırılırsa radyotelegrafı veya mesaj veya radyofaksimileyle resim gönderilebilir. Ses veya resim bilgisine göre taşıyıcı çok daha karmaşık tekniklerle değiştirilebilir. Bu değiştirme işlemine modülasyon denilir.